De Sluis

Natuurlijk is het de dorpsidioot (niet) 1960. Ergens tussen Cahors en Figéac in de Lot, Frankrijk is er een klein sluizencomplex. Octave, de lokale bultenaar en dorpsidioot, bedient manueel de sluizen. Plots lukt het hem niet meer om de hendel over te draaien. Iets blokkeert de sluis. Merde, het is een drenkelinge. Nog een. Dit is al het tweede meisje dat er op korte tijd verdrinkt. Al snel komt er een politie-inspecteur van de stad om de zaak uit te spitten. Intussen wijst quasi het ganse dorp naar de voor de hand liggende schuldige: Octave. Zeker als er in zijn buurt nog een slachtoffer valt. De Sluis kon zomaar een stripbewerking van een politieroman van Georges Simenon of Léo Malet (Nestor Burma) zijn, maar dan eentje die zich situeert in het dorpsmilieu van Marcel Pagnol. Alle elementen zijn aanwezig. Diepgewortelde dorpsgeheimen, een flik die de moderne onderzoekstechnieken omarmt, een prima plot met een wel heel verrassende ontknoping,... Ja, het zit helemaal snor. Verantwoordelijk voor deze mooie retro-sociale politieroman is Philippe Pelaez. Het werk van de Franse scenarist (Six, Herfst in de baai van de Somme, Oorlogswijn, Oliver & Peter,...) wordt steeds meer en meer vertaald. De Sluis bevestigt deze terechte keuze nogmaals. Voor de fans van het genre is dit immers een uitstekend opgebouwde strip. Om helemaal de loftrompet boven te halen, twijfelen we wat over de tekeningen van Gilles Aris. Meer nog dan in zijn aardige Lucienne of De Ballade van Dusty zoekt hij hier de grenzen van het karikaturale op. Sommige personages zijn wel echt gedrongen of kregen visueel een serieuze deuk. Bij momenten valt de fysiek gekneusde Octave zelfs helemaal niet uit de toon. Het is er echt wat over. Aan de andere konden de warme decors, de hele sfeer en de dynamische perspectieven ons wel uitermate overtuigen. Soit, je houdt of je houdt niet van de expressieve tekeningen van de Fransman. Voor ons was het wel wat wennen. De Sluis is een prima retro-politieroman die de geheimen van zo’n typisch Zuid-Frans dorpje helemaal omwoelen. Dat de personages fysiek wat raar uit de hoek komen, nemen we er graag bij.