Serena

De vrouw kent geen grenzen 1930. Een trein spoort door de Smoky Mountains en arriveert in het stadje Waynesville, North Carolina. Het kersverse echtpaar George en Serena Pemberton stapt uit en wordt opgewacht door de twee vaste compagnons van de Pemberton Houthandel. Ietwat verderop zit een oudere man, Abe Harmon, met dochter Rachel, ooit het lief van George en zwanger van hem. Abe wil George ter verantwoording roepen en het komt tot een handgemeen. Een messteek wordt vader Abe fataal. De Pemberton Houthandel heeft een concessie voor houtkap over een uitgestrekt gebied en stelt tientallen mannen te werk. Serena weet meteen respect af te dwingen door haar vakkennis. Houthakken is echter niet alleen fysiek een harde stiel, maar verschillende mannen sterven ook door een beet van een ratelslang met haar nest in de voet van een boom. Serena besluit een adelaar af te richten en ze slaagt erin de roofvogel systematisch jacht te laten maken op slangen. Men kijkt op naar deze alleszins bijzonder wilskrachtige vrouw. Ondertussen wil een minister een vergadering organiseren om de oprichting van een nationaal park te bespreken. Serena is geen grote voorstander om grond af te staan, maar ze wil dan toch zoveel mogelijk terrein ontbost hebben vóór de overdracht. Men raakt het niet meteen eens over een prijs hoewel het duidelijk is dat het project van een nationaal park moeilijk zal kunnen tegengehouden worden. En Buchanan, een compagnon van de Pemberton Houthandel, blijkt er zich vreemd genoeg niet tegen te verzetten. Hij sterft daarna toevallig tijdens een jachtongeval. Tegelijkertijd vraagt Rachel, die moeder is geworden van zoontje Jacob, of ze terug haar werk in de keuken van de houthandel kan hervatten. Met enige tegenzin wordt dit aanvaard. Serena, die zelf zwanger is geworden, krijgt pijnlijke krampen in haar achtste maand. Dokter Cheney, de bedrijfsarts, minimaliseert en denkt aan flatulentie. ‘s Anderendaags heeft Serena echter ernstige bloedingen en wordt naar het ziekenhuis gebracht. Ze kan nog net gered worden, maar de baby niet, en kinderen krijgen zal niet meer mogelijk zijn wegens een gescheurde baarmoeder. Dokter Cheney wordt later vermoord teruggevonden aan het station. Er wordt gedacht aan landlopers, maar er is geen bewijs. Het is duidelijk, tegenstanders worden vroeg of laat geliquideerd. Serena gaat over lijken. Zijn Rachel en zoontje Jacob nog wel veilig? Serena is gebaseerd op een roman van de Amerikaanse schrijver Ron Rash. Het boek werd verfilmd in 2014 onder regie van Suzanne Bier en is bewerkt tot een graphic novel in het Frans door het echtpaar Anne-Caroline Pandolfo (scenario) en Terkel Risbjerg (tekeningen) bij uitgeverij Sarbacane in 2018. Het verhaal is te situeren in de Verenigde Staten na de Grote Depressie in 1930 met een enorme werkloosheid en goedkope arbeidskrachten enerzijds en rijke ondernemers die menen zich alles te kunnen permitteren, zelfs ten koste van de natuur, anderzijds. De cover trok ons niet meteen aan, bij het openslaan van het album werden we wel van de sokken geblazen door de schilderachtige pracht van de prenten. En dat gaat het hele album door. De quasi rudimentaire figuren, met fijne en soms dikke aflijning, stralen gedrevenheid en karakter uit. De erg mooie inkleuring is uitgevoerd in aquarel en gitzwart houtskool. Even moesten we denken aan Baru, maar deze tekeningen en kleuren zijn nog natuurlijker en gereduceerd tot essentiële lijnen. In het album komt regelmatig een groepje houthakkers in beeld die tijdens een pauze van gedachten wisselen en commentaar geven over de nieuwtjes die ze her en der gehoord hebben in verband met sommige verdwijningen en gebeurtenissen. Zo kom je in concreto een aantal dingen te weten over het verloop van het verhaal, want niet alle liquidaties en handelsakkoorden komen in beeld. Dit is een originele vondst. In een als bijlage toegevoegd interview (enkel bij de eerste uitzet) vertellen Pandolfo en Risbjerg dat het groepje houthakkers door hun beschouwingen zo de rol overneemt van het koor in de oude Griekse tragedies. De auteurs beogen ook een ecologische en sociale boodschap met het album waarin alles draait om geld en macht voor opportunistische kapitalisten, personages die niets ontzien en zich niets aantrekken van de toekomst. Het is veel belangrijker om in het leven respect te hebben voor mens en natuur. Onze aarde zal er beter van worden. Opnieuw een opmerkelijk album in het fonds van Lauwert Uitgeverij. Toch één puntje: zulke albums mogen wat ons betreft een formaatje groter zijn om de grafische pracht nog meer tot uiting te laten komen. Een schitterend album voor de eindejaarslijst.

Wat als je denkt de liefde van je leven te vinden en ermee te trouwen, om daarna te merken dat je vrouw een gekwelde wolf in schaapskleren is ? Het overkomt George Pemberton, die een houthakkersbedrijf runt in de Smoky Mountains in de jaren 1930. Hij leert Serena kennen waar hij halsoverkop verliefd op wordt. Al snel wordt duidelijk dat ze niet op haar mondje gevallen is. Ook de houthakkers hebben snel respect voor haar, als ze merken dat Serena goed weet wat ze wilt. Ze runt al snel mee het bedrijf en gaat mee op tocht met de houthakkers die het zwaar te verduren hebben. Zo loert er om iedere hoek wel een gevaar, zoals vallende bomen, gevaarlijke zagen,… tot ratelslangen toe. Op dat laatste vond Serena er niets beters op om een adelaar af te richten, waarbij ze tot 3 dagen toe zichzelf opsloot met de adelaar, zonder eten of drank. Dat ze ver gaat, zoveel is zeker… Dat maakt Pemberton trots als hij ziet hoe zijn vrouw alles aanpakt. Echter is hij zelf niet helemaal zuiver van geweten, doordat hij een kind gemaakt heeft bij Rachel vooraleer hij Serena leerde kennen. Bij aankomst ontmoet Serena deze vrouw toevallig, als Rachel haar vader Pemberton bedreigt. Daarop ontstaat een gevecht waarbij de vader het leven laat. Dit zal blijven knagen bij Pemberton, hoewel zijn liefde voor Serena nu bovenop staat. Bij de houthakkers leert Serena de lugubere persoon Galloway kennen, die een sterke en trouwe werkkracht blijkt te zijn. De moeder van Galloway beschikt daarboven over de bijzondere gave om in de toekomst te kunnen kijken, waarbij ze altijd de waarheid voorspelt. Als Galloway op een dag door een dom ongeluk zijn hand verliest, weet Serena hem te redden door zijn aders dicht te binden. Hij overleeft het en sindsdien stelt hij zijn leven in teken van dat van Serena. Dit zal Serena nog goed van pas komen, want haar spelletjes om de toekomst van het bedrijf te verzekeren worden steeds vuiler en vuiler… Het is maar de vraag of Pemberton en Serena zich weten te redden in deze moeilijke tijden en vooral, op welke manier. En weet Pemberton bovendien zijn buitenechtelijk kind geheim te houden ? Dit album in een paar lijnen bespreken is onbegonnen werk en zou afbreuk doen aan het scenario door Terkel Risjberg, gebaseerd op de roman van Ron Rash. Meteen zit het ritme goed en wordt je meegesleurd in het verhaal. De toon wordt gezet met de wreedheid die Serena aan het daglicht legt en laat je niet meer los. Ook het karakter van Galloway en zijn moeder brengt een mooie aanvulling bij het verhaal. Het harde werkleven van de houthakkers draagt daarnaast toe tot de sfeer, waarbij ze dagelijks risico’s moeten ondergaan. Dit vult mooi het dreigende gevaar aan die Serena aan de dag weet te leggen. Tussendoor krijgen we telkens verslag van de houthakkers die vertellen welke moorden of gebeurtenissen er gebeurd zijn, waarbij geld en macht centraal staan. De boodschap van kapitalisme en natuurbehoud komen dan ook mooi door in dit album. De tekeningen van de hand van Anne-Caroline Pandolfo en de doffe inkleuring zullen zeker niet iedereen op het eerste zicht aanspreken, maar dat mag zeker geen drempel zijn om dit album niet te lezen of te kopen. Ze leggen de basis om het verhaal te vertellen, waarbij het scenario primeert. De tekeningen komen tot hun recht in de layout en in hetgeen precies afgebeeld wordt; zo worden bvb de ogen van de adelaar, samen met de slang en de moeder van Galloway samengebracht op 1 pagina, allen al even dreigend en vol gevaar. Dit is een verhaal die blijft kleven aan je vel, en verdient dan ook alle lof. Vergeet de gelijknamige film en lees dit album. Je wilt constant weten hoe het verhaal zal aflopen en hoe iedereen het ervan afbrengt. Het 208 pagina’s tellend album mocht gerust nog wat langer blijven duren… Dit is een album met een grote lauwerkrans rond !